vul@Ecclesiastes:4:1 @ verti me ad alia et vidi calumnias quae sub sole geruntur et lacrimas innocentum et consolatorem neminem nec posse resistere eorum violentiae cunctorum auxilio destitutos
vul@Ecclesiastes:4:3 @ et feliciorem utroque iudicavi qui necdum natus est nec vidit mala quae sub sole fiunt
vul@Ecclesiastes:4:4 @ rursum contemplatus omnes labores hominum et industrias animadverti patere invidiae proximi et in hoc ergo vanitas et cura superflua est
vul@Ecclesiastes:4:6 @ melior est pugillus cum requie quam plena utraque manus cum labore et adflictione animi
vul@Ecclesiastes:4:8 @ unus est et secundum non habet non filium non fratrem et tamen laborare non cessat nec satiantur oculi eius divitiis nec recogitat dicens cui laboro et fraudo animam meam bonis in hoc quoque vanitas est et adflictio pessima
vul@Ecclesiastes:4:9 @ melius ergo est duos simul esse quam unum habent enim emolumentum societatis suae
vul@Ecclesiastes:4:10 @ si unus ceciderit ab altero fulcietur vae soli quia cum ruerit non habet sublevantem
vul@Ecclesiastes:4:12 @ et si quispiam praevaluerit contra unum duo resistent ei funiculus triplex difficile rumpitur