Romans:8:18-27
alb@Romans:8:18 @ Unë mendoj në fakt, se vuajtjet e kohës së tanishme nuk vlejnë aspak të krahasohen me lavdinë që do të shfaqet në ne
alb@Romans:8:19 @ Sepse dëshira e flaktë e krijesës pret me padurim shfaqjen e bijve të Perëndisë,
alb@Romans:8:20 @ sepse krijesa iu nënshtrua kotësisë, jo me vullnetin e vet, po për shkak të atij që e nënshtroi,
alb@Romans:8:21 @ me shpresë që vetë krijesa të çlirohet nga skllavëria e prishjes për të hyrë në lirinë e lavdisë së bijve të Perëndisë.
alb@Romans:8:22 @ Sepse e dimë se deri tani mbarë bota e krijuar rënkon dhe është në mundim.
alb@Romans:8:23 @ Dhe jo vetëm kaq, por edhe ne vetë që kemi frytet e para të Frymës, vajtojmë në veten tonë, duke pritur flakët birërimin, shpengimin e trupit tonë.
alb@Romans:8:24 @ Sepse me shpresë ne shpëtuam; por shpresa që duket nuk është shpresë, sepse atë që dikush e sheh si mundet edhe ta shpresojë?
alb@Romans:8:25 @ Por në qoftë se ne shpresojmë atë që s`e shohim, atë gjë e presim me durim.
alb@Romans:8:26 @ Kështu, pra, edhe Fryma na ndihmon në dobësitë tona, sepse ne nuk dimë çfarë të kërkojmë në lutjet tona, sikurse duhet; por vetë Fryma ndërhyn për ne me psherëtima të patregueshme.
alb@Romans:8:27 @ Dhe ai që heton zemrat e di cila është mendja e Frymës, sepse ai ndërhyn për shenjtorët, sipas Perëndisë.
![[pBiblx2]](/img/pbiblx2_logo3.png){kind=logo}