alb@Job:37:1 @ Prandaj zemra ime dridhet dhe brof jashtë vendit të saj.
alb@Job:37:2 @ Dëgjoni me vëmendje shungullimën e zërit të saj, gjëmimin që del nga goja e saj!
alb@Job:37:3 @ Ai lëshon vetëtimën e tij nën gjithë qiellin dhe deri në skajet e tokës.
alb@Job:37:4 @ Prapa tij një zë vrumbullon; ai gjëmon me zërin e tij madhështor; ai nuk i përmban kur dëgjohet zëri i tij.
alb@Job:37:5 @ Perëndia gjëmon në mënyrë të mrekullueshme me zërin e tij dhe bën gjëra të mëdha që nuk mund t`i kuptojmë.
alb@Job:37:6 @ I thotë në fakt borës: "Bjerë mbi tokë", ia thotë si shirave të lehta ashtu dhe shirave të rrebeshta.
alb@Job:37:7 @ Ai ndal dorën e çdo njeriu, me qëllim që të gjithë vdekatarët të mund të njohin veprat e tij.
alb@Job:37:8 @ Bishat hyjnë në strukat e tyre dhe rrinë në strofkat e tyre.
alb@Job:37:9 @ Nga vendet më të largëta të jugut vjen stuhia dhe të ftohtit nga erërat e acarta të veriut.
alb@Job:37:10 @ Me frymën e Perëndisë formohet akulli dhe shtrirja e ujërave tërhiqet.
alb@Job:37:11 @ I ngarkon retë e dendura me lagështirë dhe i shpërndan larg retë e tij dritëplota.
alb@Job:37:12 @ Ato enden në qiell kudo, duke ndryshuar drejtimin në bazë të drejtimit të tij, për të kryer çfarëdo gjë që ai urdhëron mbi faqen e tokës së banuar.
alb@Job:37:13 @ I dërgon o për dënim, o për tokën e tij o për mirësi.
alb@Job:37:14 @ Dëgjo këtë, o Job, ndalu dhe merr parasysh mrekullitë e Perëndisë!
alb@Job:37:15 @ A e di ti si i drejton Perëndia dhe si bën të shkëlqejë shkrepëtima e reve të tij?
alb@Job:37:16 @ A e di ti si rrinë pezull retë në ajër, mrekullitë e atij që i di të gjitha?
alb@Job:37:17 @ A e di ti përse rrobat e tua janë të ngrohta, kur toka pushon për shkak të erës së jugut?
alb@Job:37:18 @ Vallë a e ke shtrirë ti bashkë me të kupën qiellore, duke e bërë të fortë si një pasqyrë prej metali të shkrirë?
alb@Job:37:19 @ Na mëso se çfarë duhet t`i themi, sepse ne nuk mund të përgatisim shkakun tonë për errësirën.
alb@Job:37:20 @ A mund t`i thuhet vallë se unë dua të flas? Në rast se një njeri duhet të fliste, do të shkatërrohej me siguri.
alb@Job:37:21 @ Edhe tani askush nuk mund ta shikojë diellin me ngulm kur shkëlqen në qiell, mbas kalimit të erës që e ka bërë pa re.
alb@Job:37:22 @ Koha e bukur vjen nga veriu, por rreth Perëndisë kemi një madhështi të hatashme.
alb@Job:37:23 @ Të Plotfuqishmin ne nuk mund ta arrijmë. Ai është i madhërishëm për nga fuqia, nga ndershmëria dhe nga drejtësia; ai nuk shtyp asnjeri.
alb@Job:37:24 @ Prandaj njerëzit e kanë frikë; por ai nuk e përfill atë që e quan veten të ditur".
|
alb@Job:37:1 @ Prandaj zemra ime dridhet dhe brof jashtë vendit të saj.
alb@Job:37:2 @ Dëgjoni me vëmendje shungullimën e zërit të saj, gjëmimin që del nga goja e saj!
alb@Job:37:3 @ Ai lëshon vetëtimën e tij nën gjithë qiellin dhe deri në skajet e tokës.
alb@Job:37:4 @ Prapa tij një zë vrumbullon; ai gjëmon me zërin e tij madhështor; ai nuk i përmban kur dëgjohet zëri i tij.
alb@Job:37:5 @ Perëndia gjëmon në mënyrë të mrekullueshme me zërin e tij dhe bën gjëra të mëdha që nuk mund t`i kuptojmë.
alb@Job:37:6 @ I thotë në fakt borës: "Bjerë mbi tokë", ia thotë si shirave të lehta ashtu dhe shirave të rrebeshta.
alb@Job:37:7 @ Ai ndal dorën e çdo njeriu, me qëllim që të gjithë vdekatarët të mund të njohin veprat e tij.
alb@Job:37:8 @ Bishat hyjnë në strukat e tyre dhe rrinë në strofkat e tyre.
alb@Job:37:9 @ Nga vendet më të largëta të jugut vjen stuhia dhe të ftohtit nga erërat e acarta të veriut.
alb@Job:37:10 @ Me frymën e Perëndisë formohet akulli dhe shtrirja e ujërave tërhiqet.
alb@Job:37:11 @ I ngarkon retë e dendura me lagështirë dhe i shpërndan larg retë e tij dritëplota.
alb@Job:37:12 @ Ato enden në qiell kudo, duke ndryshuar drejtimin në bazë të drejtimit të tij, për të kryer çfarëdo gjë që ai urdhëron mbi faqen e tokës së banuar.
alb@Job:37:13 @ I dërgon o për dënim, o për tokën e tij o për mirësi.
alb@Job:37:14 @ Dëgjo këtë, o Job, ndalu dhe merr parasysh mrekullitë e Perëndisë!
alb@Job:37:15 @ A e di ti si i drejton Perëndia dhe si bën të shkëlqejë shkrepëtima e reve të tij?
alb@Job:37:16 @ A e di ti si rrinë pezull retë në ajër, mrekullitë e atij që i di të gjitha?
alb@Job:37:17 @ A e di ti përse rrobat e tua janë të ngrohta, kur toka pushon për shkak të erës së jugut?
alb@Job:37:18 @ Vallë a e ke shtrirë ti bashkë me të kupën qiellore, duke e bërë të fortë si një pasqyrë prej metali të shkrirë?
alb@Job:37:19 @ Na mëso se çfarë duhet t`i themi, sepse ne nuk mund të përgatisim shkakun tonë për errësirën.
alb@Job:37:20 @ A mund t`i thuhet vallë se unë dua të flas? Në rast se një njeri duhet të fliste, do të shkatërrohej me siguri.
alb@Job:37:21 @ Edhe tani askush nuk mund ta shikojë diellin me ngulm kur shkëlqen në qiell, mbas kalimit të erës që e ka bërë pa re.
alb@Job:37:22 @ Koha e bukur vjen nga veriu, por rreth Perëndisë kemi një madhështi të hatashme.
alb@Job:37:23 @ Të Plotfuqishmin ne nuk mund ta arrijmë. Ai është i madhërishëm për nga fuqia, nga ndershmëria dhe nga drejtësia; ai nuk shtyp asnjeri.
alb@Job:37:24 @ Prandaj njerëzit e kanë frikë; por ai nuk e përfill atë që e quan veten të ditur".
|
![[pBiblx2]](/img/menu.png)
![[pBiblx2]](/img/pbiblx2_logo3.png){kind=logo}
![[BookofJob]](/img/book.png)
![[Job:36]](/img/chapterprevious.png)
![[Job:37]](/img/chapterup.png)
![[Job:38]](/img/chapternext.png)
![[Discuss]](/img/discuss.png)
![[Audio]](/img/media.png)
![[Presentation]](/img/presentation.png)