vul - Ecclesiastes:4:1-12

vul@Ecclesiastes:4:1 @ verti me ad alia et vidi calumnias quae sub sole geruntur et lacrimas innocentum et consolatorem neminem nec posse resistere eorum violentiae cunctorum auxilio destitutos

vul@Ecclesiastes:4:2 @ et laudavi magis mortuos quam viventes

vul@Ecclesiastes:4:3 @ et feliciorem utroque iudicavi qui necdum natus est nec vidit mala quae sub sole fiunt

vul@Ecclesiastes:4:4 @ rursum contemplatus omnes labores hominum et industrias animadverti patere invidiae proximi et in hoc ergo vanitas et cura superflua est

vul@Ecclesiastes:4:5 @ stultus conplicat manus suas et comedit carnes suas dicens

vul@Ecclesiastes:4:6 @ melior est pugillus cum requie quam plena utraque manus cum labore et adflictione animi

vul@Ecclesiastes:4:7 @ considerans repperi et aliam vanitatem sub sole

vul@Ecclesiastes:4:8 @ unus est et secundum non habet non filium non fratrem et tamen laborare non cessat nec satiantur oculi eius divitiis nec recogitat dicens cui laboro et fraudo animam meam bonis in hoc quoque vanitas est et adflictio pessima

vul@Ecclesiastes:4:9 @ melius ergo est duos simul esse quam unum habent enim emolumentum societatis suae

vul@Ecclesiastes:4:10 @ si unus ceciderit ab altero fulcietur vae soli quia cum ruerit non habet sublevantem

vul@Ecclesiastes:4:11 @ et si dormierint duo fovebuntur mutuo unus quomodo calefiet

vul@Ecclesiastes:4:12 @ et si quispiam praevaluerit contra unum duo resistent ei funiculus triplex difficile rumpitur