alb - Luke:1:57-80

alb@Luke:1:57 @ Dhe Elizabetës i erdhi koha që të lindë dhe të nxjerrë në dritë një djalë.

alb@Luke:1:58 @ Fqinjët e saj dhe të afërmit, kur dëgjuan se Zoti kishte treguar mëshirë të madhe ndaj saj, u gëzuan me të.

alb@Luke:1:59 @ Dhe ndodhi që të tetën ditë erdhën për ta rrethprerë djalin, dhe donin t`ia quanin Zakaria, me emrin e atit të tij;

alb@Luke:1:60 @ por e ëma ndërhyri dhe tha: ``Jo, por përkundrazi do të quhet Gjon``.

alb@Luke:1:61 @ Dhe ata i thanë: ``S`ka njeri në fisin tënd që të quhet me këtë emër``.

alb@Luke:1:62 @ Kështu me shenja e pyetën të atin, si donte që t`i quhej.

alb@Luke:1:63 @ Ai atëherë kërkoi një tabelë shkrimi dhe shkroi mbi të: ``Emri i tij është Gjon``. Dhe të gjithë u mrrekulluan.

alb@Luke:1:64 @ Në atë çast goja e tij u hap dhe gjuha e tij u zgjidh, dhe fliste duke bekuar Perëndinë.

alb@Luke:1:65 @ Dhe të gjithë fqinjëve të tyre u hyri druajtja, dhe të gjitha këto gjëra u përhapën nëpër krejt krahinën malore të Judesë.

alb@Luke:1:66 @ Të gjitha ata që i dëgjuan, i vunë në zemrën e tyre duke thënë: ``Vallë kush do të jetë ky fëmijë?``. Dhe dora e Zotit ishte me të.

alb@Luke:1:67 @ Dhe Zakaria, ati i tij, u mbush me Frymën e Shenjtë dhe profetizoi, duke thënë:

alb@Luke:1:68 @ Bekuar qoftë Zoti, Perëndia i Izraelit, sepse e ka vizituar dhe e kreu çlirimin e popullit të vet;

alb@Luke:1:69 @ dhe na ngriti një shpëtim të pushtetshëm në shtëpinë e Davidit, shërbëtorit të vet,

alb@Luke:1:70 @ ashtu si ai e kishte deklaruar nëpërmjet gojës së profetëve të tij të shenjtë që nga kohët e lashta, që ne të shpëtojmë

alb@Luke:1:71 @ prej armiqve tanë dhe prej dorës së gjithë atyre që na urrejnë,

alb@Luke:1:72 @ për të treguar mëshirë tek etërit tanë e për t`u kujtuar për besëlidhjen e tij të shenjtë,

alb@Luke:1:73 @ betimin që i bëri Abrahamit, atit tonë,

alb@Luke:1:74 @ për të na lejuar që, pasi të çlirohemi nga duart e armiqve tanë, të mund t`i shërbejmë pa frikë,

alb@Luke:1:75 @ në shenjtëri e në drejtësi përpara atij, të gjitha ditët e jetës sonë.

alb@Luke:1:76 @ Dhe ti, o fëmijë i vogël, do të quhesh profet nga Shumë i Larti, sepse ti do të shkosh përpara fytyrës së Zotit për të përgatitur udhët e tij,

alb@Luke:1:77 @ për t`i dhënë popullit të tij njohjen e shpëtimit, në faljen e mëkateve të tyre;

alb@Luke:1:78 @ për hir të thellësisë së mëshirës së Perëndisë sonë, për të cilën agimi nga lart na ka vizituar,

alb@Luke:1:79 @ për të ndriçuar ata që dergjeshin në errësirë dhe në hijen e vdekjes, për të udhëhequr hapat tona në udhën e paqes``.

alb@Luke:1:80 @ Ndërkaq fëmija rritej dhe forcohej në frymë: dhe qëndroi në shkretëtirë deri në atë ditë, kur ai duhej t`i zbulohej Izraelit.